Jelaskan sebab-sebab pengagihan kuasa pusat (desentralisasi) dan langkah-langkah ke arahnya di Negeri-negeri Melayu Bersekutu sehingga tahun 1939.

Pendahuluan: (3 markah)
- Menurut L.A.Mills, desentralisasi didefinasikan sebagai “….. pemulangan Kuasa pentadbiran, perundangan dan kewangan secara berperingkat oleh kerajaan pusat
kepada kerajaan negeri. Pada masa yang sama juga, kerajaan pusat mengekalkan
kuasa yang cukup untuk menjaga keselarasan pentadbiran dan kestabilan kewangan”.

-Pembentukan Persekutuan 1896 telah mewujudkan satu sistem pemusatan kuasa yang
keterlaluan di tangan Residen Jeneral di Kuala Lumpur.
Semua hal-ehwal pentadbiran
ditadbirkan di bawah jabatan-jabatan Persekutuan di Kuala Lumpur.
- Dasar desentrlisasi disifatkan sebagai satu usaha untuk mengurangkan kuasa kerajaan
pusat dengan cara mengembalikan sebahagian daripada kuasa itu kepada kerajaan negeri.

Isi-isi Sebab-sebab Desentralisasi (10 markah)

1. Rasa tidak puas hati sultan -

Sultan-sultan telah kehilangan kuasa politik, kedudukan mereka seperti patung sahaja. Di samping itu juga Majlis Mesyuarat Negeri juga tidak mempunyai kuasa ke atas perbelanjaan awam, melantik, menukarkan atau memecat pegawai dan menetapkan gaji tanpa persetujuan daripada Residen Jeneral atau Gabenor.

2. Penyatuan Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu dengan Negeri-negeri Melayu Bersekutu.-
Hasrat Inggeris untuk menggabungkan Negeri-negeri Melayu Bersekut dengan Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu di bawah satu unit pentadbiran. Raja-raja di Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu (Kedah, Kelantan,Terengganu dan Johor enggan menyertai persekutuan tersebut kerana Raja-raja bimbang dengan penyertaan mereka dalam persekutuan akan menyebabkan mereka akan kehilangan kuasa politik seperti apa yang terjadi kepada Raja-raja Negeri Melayu Bersekutu. Inggeris berharap dengan dasar desentralisasi akan dapat menarik Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu untuk menyertai persekutuan.

3.Kemelesetan ekonomi dunia tahun 1920-an

Bertujuan untuk memulihkan keadaan kewangan yang merosot di Negeri-negeri Melayu Bersekutu. Keadaan ini bertambah meruncing apabila harga getah dan bijih timah jatuh sehingga membawa kepada berlakunya krisis kewangan pada tahun-tahun 1921-1923.
Di samping itu kerajaan Inggeris juga terlalu boros membelanjakan wang dengan membayar gaji yang tinggi kepada para pegawai Inggeris. Dengan pengagihan kuasa kepada negeri-negeri masing-masing maka perbelanjaan kerajaan pusat akan berkurangan kerana pentadbir-pentadbir yang berkhidmat dalam sesebuah negeri itu akan dibiayai oleh kerajaan negeri sendiri.

4. Perebutan kuasa antara Rasiden Jeneral dengan Pesuruhjaya Tinggi. – Sir
Lawrence Guillemard (Persurujaya Tinggi) dengan Sir George Maxwell
(Rasiden Jeneral) telah membantut pentadbiran Kerajaan Persekutuan. Pengagihan kuasa kerajaan Persekutuan kepada kerajaan-kerajaan negeri akan dapat mengurangkan kuasa Rasiden Jeneral .

5. Sokongan orang Melayu untuk mengimbangi sikap anti-Inggeris. - Bertujuan
Untuk menyekat kegiatan politik yang bersikap anti-Eropah di kalangan orang-orang Cina yang begitu meluas. Pelaksanaan desentralisasi akan dapat mengimbangkan kedudukan orang-orang Cina dengan orang-orang Melayu.

Langkah-langkah kearah desentralisasi: (10 markah)

1. Semasa pemerintahan Sir John Anderson

-Menubuhkan Majlis Mesyuarat Persekutuan 1909 . Satu perjanjian ditandatangani antara British dengan Sultan-sultan Melayu berkaitan keahlian MPP dan bidang kuasa MPP serta Majlis Mesyuarat Negeri.
- Walau bagaimanapun, desentralisasi dalam erti kata sebenar tidak wujud kerana Anderson telah memusatkan kuasa yang berlebihannya di tangannya

2. Semasa pemerintahan Sir Lawrence Guillemard
-Memulihkan DURBAR. Sultan-sultan tidak lagi menjadi ahli Majlis Mesyuarat Persekutuan.
-Kedudukan Majlis Mesyuarat Negeri dipulihkan-diberi kuasa yang lebih dalam soal kewangan.
-Hal berkaitan ketenteraan mesti mendapat persetujuan Majlis Mesyuarat Negeri.
-Jawatan Ketua Setiausaha dihapuskan.

3. Semasa pemerintahan Sir Cecil Clementi Smith
-Membubarkan Negeri-negeri Melayu Bersekutu dan membentuk satu kesatuan menggabung semua negeri.
-Negeri-negeri diberi kuasa mentadbir semua jabatan kecuali Jabatan Keretapi, Kastam dan Pos.

4. Cadangan Laporan Sir Samuel Wilson
-Jawatan Ketua Setiausaha dihapuskan dan diganti Jawatan Setiausaha Persekutuan yang pangkatnya lebih rendah dari Residen.
-Gabenor Negeri-negeri Selat dilantik sebagai Pesuruhjaya Tinggi bagi 9 buah negeri Melayu dan dibantu oleh Setiausaha Persekutuan.
-Negeri-negeri Selat mempunyai Majlis Perundangan Negeri-negeri Selat.
-Majlis Perundangan Persekutan ditubuhkan di Kuala Lumpur.
-Majlis Mesyuarat Negeri diberi kuasa gubal undang-undang negeri sendiri.
-Pejabat kerajaan diletak di bawah kuasa Ketua Pejabat Persekutuan.

Kesimpulan: (2 markah)

Hasil laporan Samuel Wilson, dasar desentralisasi dilaksanakan secara berperingkat mulai tahun 1934 hingga 1941.
-Namun ia tidak berjaya dilaksanakan sepenuhnya ekoran kurangnya sokongan daripada Raja-raja Melayu dan masyarakat tempatan serta meletusnya Perang Dunia Kedua.

“Pihak British telah memperkenalkan pembaharuan di Tanah Melayu pada tahun 1874 hingga 1930. Pembaharuan-pembaharuan ini telah mengakibatkan rasa tida

Pengenalan

Campurtangan British di NNM bermula dengan termetrainya Perjanjian Pangkor 1874. Pihak British menjalankan pembaharuan yang bertentangan dengan nilai-nilai tradisi dan adat tempatan. Oleh itu terdapat penentangan akibat rasa tidak puas hati rakyat antaranya penentangan di Perak 1875, Kebangkitan Pahang 1891-1895, Kebangkitan Tok Janggut 1815 dan Kebangkitan Abdul Rahman Limbong 1922-1928.



1. British memperkenalkan Sistem Residen atau Penasihat
kedudukan Sultan dan pembesar masih dikekalkan tetapi mesti menerima nasihat Residen dalam semua hal kecuali Agama Islam dan adat istiadat Melayu



2. Satu pembaharuan penting ialah sistem pungutan cukai secara berpusat
Ia dikelolakan oleh pegawai Eropah – bercanggah dengan tradisi dan adat tempatan – menafikan hak Sultan dan pembesar ,sebagai contoh perubahan yang dilakukan oleh Birch di Perak menjejaskan kedudukan Sultan Abdullah dan pembesar-pembesar, sesiapa yang memungut cukai akan didenda – pendapatan pembesar terjejas.



Di Pahang misalnya kekuasaan tradisi Dato’ Bahaman tergugat apabila beliau pernah diberi amaran kerana memungut cukai di kawasan Semantan.
Beliau diberi elaun tahunan sebanyak $840.00 yang lebih rendah daripada pendapatan asal dan beliau meminta elaun ini dinaikkan ,permintaannya ditolak

3. Pengenalan berbagai-bagai jenis cukai
Cukai-cukai ini membebankan rakyat. Contoh di Pasir Puteh, Kelantan semua tanah dikenakan cukai termasuk cukai sirih sebanyak 5 sen sejunjung, lembu kerbau 20 sen seekor setahun. Undang-undang Hasil Padi 1905 juga membenankan rakyat.
Di Perak ,cukai perahu diperkenalkan , di Terengganu 1920 pas kerajaan atau surat kebenaran membuka tanah diperkenalkan



4. Perubahan pentadbiran
Dari segi pentadbiran pula, Sultan langsung tidak dibenarkan mengambil bahagian aktif dalam kerajaan.Sebelum 1874 Sultan mengeluarkan surat tauliah pelantikan pembesar, tetapi selepas 1874 fungsi ini tiada lagi.
Selain dari itu pembesar daerah tidak lagi berkuasa menjalankan perbicaraan dan tidak dibenarkan menyimpan hamba serta mengerah tenaga rakyat untuk kepentingan peribadi. Ini menunjukkan campurtangan British dalam adat resam masyarakat tempatan
Contohnya campurtangan Birch dalam adat perhambaan

apabila beliau menamatkan amalan perhambaan tanpa memberi gantirugi kepada pembesar
Kuasa pembesar-pembesar dearah diambilalih oleh Pegawai Daerah seperti dalam hal ehwal kutipan hasil, pentadbiran kehakiman, penempatan tanah,amalan ke atas penghulu dan pengawasan kegiatan jabatan kerajaan. Walaupun dikekalkan tetapi mereka tidak mempunyai sebarang kewibawaan dan hanya digelar Majistret Tempatan.

Di Pahang, Residen J.P Rodger membahagikan Pahang kepada beberapa dearah ataupun jajahan di bawah pentabiran hakim dan pemungut hasil. Contoh, Pekan di bawah pentabiran F. Belfield, Kuantan di bawah pentabiran A.H. Wallm dan Temerloh di bawah pentadbiran E.A. Wise. Pembahagian ini menjadikan peranan, kedudukan dan kewibawaan tradisi pembesar dearah tergugat.

Hakim dan majistret British mengambilalih peranan sultan dan pembesar dalam mengadili kes-kes jenayah dan sivil di daerah mereka. Sistem kehakiman digubal berdasarkan undang--undang jenayah British dengan keputusan muktamad terletak di tangan majistret dan residen.

Sultan dan pembesar dearah dilarang menjalankan sistem kerah bagi urusan peribadi.



Kesimpulan

Boleh dikatakan bahawa pembaharuan-pembaharuan yang dilaksanakan oleh British jelas menimbulkan perasaan tidak puas hati masyarakat tempatan. Pembaharuan ini melemahkan sistem pentadbiran masyarakat Melayu tradisional. Kedudukan British terlalu berpengaruh dalam urusan pentabdiran sehingga kuasa raja-raja dan pembesar-pembesar Melayu semakin lemah dan nilai-nilai tradisi serta adat masyarakat peribumi tergugat.

Huraikan bentuk pentadbiran masyarakat Melayu sebelum campur tangan British di Tanah Melayu.

Pentadbiran di Negeri-negeri Melayu sebelum campur tangan British dibahagikan kepada pentadbiran peringkat negeri, daerah dan kampung

A – Peringkat Negeri



Merupakan unit pentadbiran tertinggi dan terbesar
Kuasa tertinggi dipegang oleh sultan/ raja/ yang di Pertuan Besar
Sultan/ raja menjalankan pemerintahan dengan dibantu oleh pembesar-pembesar. Pembesar menjadi tulang belakang dalam menjalankan pentadbiran peringkat negeri. Pembesar diberi gelaran tertentu.Contohnya di Perak dibantu oleh Pembesar Berempat dan di Negeri Sembilan Yang Di Pertuan Besar dibantu oleh 4 orang Undang.

Sultan/raja dibantu oleh Raja Muda/Putera Mahkota
Perlantikan sultan/raja – sistem perwarisan takhta di kebanyakan negeri-negeri Melayu
Sistem penggantian bergilir di Perak
dilantik oleh Undang Berempat di N.S

Sultan/raja mempunyai daulat dan tulah. Rakyat yang menderhaka akan terkena
tulah..Diperkukuh dengan penggunaan bahasa dalam,warna, alat-alat kebesaran,
alat muzik dan cop mohor.

B – Peringkat Daerah



Unit pentadbiran yang kedua terbesar. Sesebuah negeri dibahagikan kepada beberapa buah daerah untuk memudahkan urusan pentadbiran
Daerah ditadbir oleh pembesar.Pembesar terbahagi kepada 2 golongan –
Pembesar yang bekerja dalam istana tetapi ada kawasan pegangan
Pembesar yang bekerja atau mentadbir daerah di luar istana. Mereka diberi surat tauliah oleh sultan dan merupakan individu yang paling taat setia kepada sultan/ raja - contoh – Long Jaafar ( Larut ).Dato’ Maharaja Lela ( Pasir Salak )

Tugas-tugas pembesar daerah

i.Memungut cukai dan menyerahkan sebahagian daripada cukai kepada pusat sebagai taat setia pembesar.
ii.Menyediakan tentera
iii. Menyediakan kerahan tenaga

Menjaga keamanan dan keselamatan masyarakat dalam daerahnya.
Mengadili dan menjatuhkan hukuman kecuali hukuman bunuh kepada yang melakukann jenayah.
Menjunjung duli atau mengadap raja pada Hari Raya.

4. pembesar mempunyai pengikut atau anak buah dari kalangan masyarakat yang tinggal di kawasannya.
Jumlah pengikut menentukan kedudukan dan pengaruh seseorang pembesar.

C – Peringkat Kampung



Unit pentadbiran paling kecil
Ditadbir oleh pembesar yang dilantik oleh sultan daripada kalangan keluarga baik-baik iaitu Penghulu atau Tok Kweng. Dianugerahkan surat tauliah oleh sultan.

Tugas-tugas penghulu

i. Memungut cukai
ii.Menjaga keamanan kampung
iii.Mengendalikan dan menyelesaikan masalah yang timbul
iv.Membekalkan tenaga tentera semasa peperangan
v. Mendapatkan tenaga buruh.
vi.Memastikan rakyat di kampungnya taat setia kepada Sultan.

jenis-jenis hamba dan kesan pemerintahan British terhadap sistem perhambaan di Tanah Melayu

PENDAHULUAN

Institusi perhambaan diwarisi dari zaman sebelum kerajaan Melaka dan sebelum zaman Islam lagi.Orang Barat mendakwa amalan perhambaan menyebabkan manusia hidup menderita.Bagi raja-raja dan pembesar Melayu institusi perhambaan berperanan menyumbang tenaga dalam bidang ekonomi dan memberikan status kepada tuannya
Hamba boleh dibahagikan kepada tiga kumpulan utama iaitu hamba raja, hamba berhutang dan hamba biasa.



1) Hamba raja

Asalnya ialah orang merdeheka yang melakukan kesalahan jenayah tetapi berjaya ditangkap dan kemudianya diampunkan oleh raja
Taraf hamba raja lebih tinggi berbanding hamba-hamba lain.
Mereka mendapat perlindungan daripada pemerintah
Dikenali sebagai budak raja dan digelar biduanda
Hamba raja dan keturunannya akan menjadi hamba raja secara turun-temurun
Juga terdiri daripada orang tawanan perang atau banduan
Akan dibebaskan dengan keampunan dan keizinan raja

2) Hamba berhutang

Orang biasa yang menjadi hamba kerana gagal membayar hutang dalam tempoh masa yang ditetapkan
Orang yang melakukan kesalahan berjaya ditangkap tetapi tidak dapat memulangkan barang yang dicuri atau tidak mampu membayar denda.
Hamba, isteri dan anak-anak terpaksa tinggal bersama dengan pemiutang sehingga hutang selesai atau tamat tempoh masa berkhidmat seperti yang dipersetujui
Tarafnya sebagai hamba akan lupus apabila hutang itu selesai dibayar
Mereka akan melakukan kerja-kerja seperti bercucuk tanam, melombong dan kerja-kerja rumah
Boleh dijual kepada orang lain oleh tuannya
Boleh dibahagikan kepada beberapa kategori seperti orang berhutang- orang yang terikat dengan hutang yang dibebaskan setelah hutangnya selesai.
anak emas- orang yang menjadi hamba melalui perkahwinan.
hamba waris- anak isteri hamba yang berhutang.
hamba bayar- abdi yang diserah oleh tuannya kepada orang lain sebagai membayar hutangnya.

3) Hamba biasa

Golongan orang suruhan khas atau daripada keturunan hamba
Diperoleh melalui pembelian atau apabila berlaku pertukaran tuan
Menjadi hak tuannya seumur hidup
Terdapat tiga jenis hamba :
a) hamba abdi – melakukan kerja-kerja berat
b) hamba yang dibeli
c) biduanda- orang suruhan yang dimiliki oleh raja

Hamba abdi dibahagikan kepada:
a) hamba tawanan - tawanan perang
b) hamba diranggah – orang bukan Islam yang diculik dan dijual oleh peniaga hamba abdi
c) hamba habsyi - hamba import dari Afrika
d) hamba hulun – pesalah yang menyerah diri kepada pemerintah
e) hamba serah – orang yang menyerah diri menjadi hamba akibat kesukaran hidup
f) anak/keluarga hamba – isteri dan anak-anak kepada hamba abdi

Kesan pemerintahan British terhadap perhambaan

British menentang amalan perhambaan kerana bertentangan dengan nilai-nilai kemanusiaan Barat
British memperkenalkan undang-undang barat yang bertentangan dengan adab dan undang-undang masyarakat Melayu khususnya yang berkaitan dengan institusi perhambaan
Raja-raja dan pembesar Melayu menentang campurtangan British dalam isu perhambaan kerana hamba penting dari segi politik dan sosial masyarakat Melayu
Tindakan Birch yang memberi perlindungan kepada hamba berhutang terutamanya wanita, menjadi salah satu punca Birch dibunuh
Tahun 1884 amalan perhambaan diharamkan di Tanah Melayu

Kesimpulan

Sebelum kedatangan British kekuasaan pembesar dinilai dengan bilangan hamba yang dimiliki.
Selepas kedatangan British sistem perhambaan dihapuskan sehingga menimbulkan rasa tidak puas hati dalam kalangan pembesar kerana British telah campurtangan dalam adat masyarakat Melayu Timbul penentangan dalam kalangan masyarakat Melayu.

KERAJAAN AWAL DI MALAYSIA

KERAJAAN AWAL DI ASIA TENGGARA

-PADA AWALNYA BERADA DI BAWAH PENGARUH HINDU-BUDDHA.


1. Gangga Negara is believed to be a lost Hindu kingdom mentioned in the Malay Annals that covered present day Beruas, Dinding and Manjung in the state of Perak, Malaysia with Raja Gangga Shah Johan as one of its kings. Researchers believe that the kingdom was centered at Beruas and it collapsed after an attack by King Rajendra Chola I of Coromandel, South India, between 1025 and 1026. Another Malay annals Hikayat Merong Mahawangsa known as Kedah Annals, Gangga Negara may have been founded by Merong Mahawangsa's son Raja Ganjil Sarjuna of Kedah, allegedly a descendant of Alexander the Great or by the Khmer royalties no later than the 2nd century.

Gangga Negara means "a city on the Ganges" in Sanskrit, the name derived from Ganganagar in northwest India where the Kambuja peoples inhabited. The Kambujas are Indo-Iranian clan of Indo-European family, originally localized in Pamirs and Badakshan. Commonly known as Hindu traders, they built their colonies in Southeast Asia around 2000 years ago at the Mekong valley and also at the Malay archipelago in Funan, Chenla, Champa, Khmer, Angkor, Langkasuka, Sailendra, Srivijaya, etc. Historians found the Kambuja traders travelled from Gujarat to Sri Lanka and to Ligor (Nakhon Sri Thammarat) of northern Malay peninsular, overland to Thailand and Cambodia. fROM WIKIPEDIA


2. Langkasuka (-langkha Sanskrit for "resplendent land" -sukkha of "bliss") was an ancient Hindu Malay kingdom located in the Malay Peninsula. Another possible source of its name could be the combination of (-langkha Sanskrit for "resplendent land" - and Asoka in tribute to the legendary Mauryan Hindu warrior king who eventually became a pacifist after embracing the ideals espoused in Buddhism).

The kingdom along with Old Kedah are probably the earliest kingdom founded on the Malay Peninsula. According to tradition the founding of the kingdom happened in the 2nd century. Malay legends claim that Langkasuka was founded at Kedah, and later moved to Pattani.

The historical record is sparse, but a Chinese Liang Dynasty record (c. 500 AD) refers to the kingdom of "Lang-ya-xiu" (Chinese: 狼牙脩) as being founded in the 1st century AD. As described in the Chinese chronicles, Langkasuka was thirty days' journey from east to west, and twenty from north to south, 24,000 li in distance from Guangzhou. Its capital was said to be surrounded by walls to form a city with double gates, towers and pavilions. The Buddhist monk Yi Jing mentioned encountering three Chinese monks who lived in Lang-chia-su.

The kingdom's designation in Chinese records changed over time: it was known as "Lang-ya-se-chia" during the Song dynasty (960-1279); "Long-ya-si-jiao" during the Yuan Dynasty (1279-1368); and "Lang-se-chia" during the Ming Dynasty (1368-1644), as evidenced by the Mao Kun map of Admiral Zheng He.

The name "Langkasuka" was also mentioned in Malay and Javanese chronicles. Tamil sources name "Ilangasoka" as one of Rajendra Chola's conquests in his expedition against the Srivijaya empire. It was described as a kingdom that that was "undaunted in fierce battles".

In 515 AD King Bhagadatta first established relations with China, with further embassies sent in 523, 531 and 568. In the 12th century Langkasuka was a tributary to the Srivijaya empire, and around the 15th century it was replaced by the Pattani Kingdom.

In 1963, Stewart Wavell led a Cambridge Expedition to locate Langkasuka and Tambralinga. The details of this expedition can be read in The Naga King's Daughter, published by Antara Books

3. Pan Pan is a lost small Hindu Kingdom believed to have existed around 3rd-7th Century CE., somewhere in Kelantan or Terengganu, Malaysia. Little is known about this kingdom. The kingdom was later conquered by Srivijaya under the leadership of Dharmasetu before 775 CE.[1] It is speculated be related to Pan tan i (Pattani Kingdom), which occupies the same area today, and is different in culture and language to other Malay regions nearby.

During the Chinese Southern and Northern Dynasties, in year 529, 533, 534, 535 and 571 the Kingdom of Pan Pan sent tribute to China.[2] In year 616 and 637, the Kingdom of Pan Pan sent tribute to Tang dynasty.[3]



4. Srivijaya or Sriwijaya was an ancient Malay kingdom on the island of Sumatra, Southeast Asia which influenced much of the Maritime Southeast Asia.[1] The earliest solid proof of its existence dates from the 7th century; a Chinese monk, I-Tsing, wrote that he visited Srivijaya in 671 for 6 months.[2][3] The first inscription in which the name Srivijaya appears also dates from the 7th century, namely the Kedukan Bukit Inscription around Palembang in Sumatra, dated 683.[4] The kingdom ceased to exist between 1200 and 1300 due to various factors, including the expansion of Majapahit.[1] In Sanskrit, sri means "shining" or "radiant" and vijaya means "victory" or "excellence".[5]

After Srivijaya fell, it was largely forgotten and so historians had never considered that a large united kingdom could have been present in Southeast Asia. The existence of Srivijaya was only formally suspected in 1918 when French historian George Coedès of the École française d'Extrême-Orient postulated the existence of the empire.[5] Around 1992 and 1993, Pierre-Yves Manguin proved that the centre of Srivijaya was along the Musi River between Bukit Seguntang and Sabokingking (situated in what is now the province of South Sumatra, Indonesia).[5]
Contents